ΑλλάΖΩ

...γράφει η Μαρία Θεοδωράκη

«Θέλω να μου εξηγηθούν τα πάντα. Και ο λόγος είναι αδύναμος μπροστά στην κραυγή της καρδιάς» είπε ο Αλμπέρ Καμύ και εγώ σκόνταψα πάνω του σε μια στιγμή εντελώς ανεξήγητη για τα συνηθισμένα καταθλιπτικά και μίζερα δεδομένα μου. Δεν ξέρω αν φταίει η ζέστη, το ερωτηματικό που αραχνιάζει μέσα μου ή αυτή η εντελώς περίεργη πληρότητα που με κάνει να νιώθω τύψεις το τελευταίο καιρό. Ομολογώ πως δεν ξέρω σε ποιο μέρος του αποφθέγματος κόλλησα περισσότερο, στο ότι θα ήθελα να ξέρω τα πάντα ή στο πόσο δυνατή είναι η κραυγή της καρδιάς; Προφανώς το πρώτο συμπεριλαμβάνει το δεύτερο. Είναι άραγε τόσο ισχυρή ώστε να αλλάξει έναν ολόκληρο εσωτερικό κόσμο; Να κρύψει στα έγκατα της ολόκληρο το παρελθόν και να ξυπνήσει αυτό τον άλλο εαυτό που κάποτε μας κρατούσε αλυσοδεμένους;

Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με έρωτες, αγάπες, ρομαντισμούς και όνειρα. Εδώ αναφερόμαστε σε πολύ συγκεκριμένες καταστάσεις- πρόσωπα, χέρια, χαμόγελα, πρωινά και βράδια. Όχι, κανένα από τα παραπάνω δεν είναι ικανό να αλλάξει τη ζωή σου, έχει όμως την ικανότητα να αναδείξει τη δύναμη σου και στη συνέχεια να κάνει εσένα τον ίδιο να την ασκήσεις πάνω σου. Τότε είναι που όλα αλλάζουν. Εκείνη τη στιγμή που ο εαυτός σου καταπονημένος από τη πίεση της δικής του δύναμης, αναπολεί κάθε τι που έδινε νόημα στη ζωή του μέχρι τώρα και με ένα νεύμα το διαγράφει. Παύει να σκέφτεται όπως σκεφτόταν. Πετάει φραγμούς και προκαταλήψεις. Σταματάει να υπέρ-αναλύει τα πάντα και συνειδητοποιεί πόσες ηδονές βρίσκονταν τόσο καιρό μπροστά του και αυτός δε τις αγνοούσε αλλά λόγω της ανασφάλειας του δεν περίμενε ποτέ ότι θα ταίριαζαν με την ιδιοσυγκρασία του.

Πάντα κάτι μένει όμως. Και αυτό συνήθως είναι ικανό να καταστρέψει τα πάντα τη κατάλληλη στιγμή. Αυτό το κάτι είναι η αμφιβολία. Πρέπει; Είναι σωστό; Μήπως όχι; Τώρα; Ποια είναι όμως η σωστή στιγμή και ποια η λάθος; Είναι ικανός ο χρόνος να καθορίσει μια ολόκληρη ζωή; Λοιπόν, μάλλον ο χρόνος είναι ο κυριότερος παράγοντας που μπορεί να δώσει ζωή και αντίθετα να σκοτώσει κάτι. Το ζήτημα είναι τι από τα δύο θα εκμεταλλευτούμε εμείς, τη ζωή ή το θάνατο. Περνάνε συνέχεια από μπροστά μας πράγματα και άνθρωποι αλλά εμείς αρπάζουμε αυτό που θέλουμε μόνο όταν πιστεύουμε ότι έφτασε ο καιρός να το αποκτήσουμε.

Σημασία δεν έχει αν θα ρωτήσεις την καρδιά σου ή το μυαλό σου. Αν είσαι πολύ έξυπνος ή έχεις μεγάλη καρδιά. Σημασία έχει να είσαι εκεί, με αυτούς, και να αισθάνεσαι πλήρης και δυνατός. Χωρίς γεωγραφικά όρια και περιορισμούς. Αυτοί που αξίζουν θα βρίσκονται για πάντα μέσα σου. Θα σου ρουφούν όλη τη δύναμη της κραυγής της καρδιάς σου και θα είναι ικανοί να στην αναπληρώσουν όπως ακριβώς τους τη χάρισες και όχι να στην πουλήσουν φτηνά. Αυτοί ξέρουν, οπότε μη περιμένεις εσύ πότε θα αλλάξεις. Αν με ρωτούσες θα σου απαντούσα ότι σίγουρα θα σου βγει σε κακό. Επειδή όμως τώρα είναι αλλιώς, θα σου πω ότι δεν θα ΄ ναι ούτε το πρώτο, ούτε το τελευταίο σου τραύμα…