Ηγέτες δίχως όραμα

  ...του Βασίλη Θυμιανίδη 

  Έχω την εντύπωση ότι διανύουμε μια από τις πιο κρίσιμες περιόδους στην ιστορία της Ελλάδας τις τελευταίες δεκαετίες. Προφανώς η εντύπωση μου αυτή επαληθεύεται δυστυχώς από τους περισσότερους πολίτες αυτής της κατά τ' άλλα ''αναπτυγμένης'' χώρας. Η κρίση που βιώνουμε ξεπερνάει τα όρια της οικονομίας και εξελίσσεται σε μια κρίση δημοκρατίας, μια κρίση ανθρώπινων σχέσεων με τραγικές συνέπειες στην κοινωνία.

    Στη γενέτειρα λοιπόν της πολιτικής φιλοσοφίας και των ξεχωριστών προσωπικοτώτων οι οποίες συνέβαλαν στην εγκαθίδρυση του δημοκρατικού πολιτεύματος δημιουργήθηκε η ανάγκη για ανάδειξη ακραίων και εθνικιστικών κινημάτων όπως αυτού της Χρυσής Αυγής. Ποιά είναι η αιτία ; Μέσα στο γενικότερο πολιτικό αδιέξοδο και τις λανθασμένες και μακροχρόνιες πολιτικές εκλείπουν ηγέτες με πραγματικό όραμα, ηγέτες με σαφείς και συγκεκριμένους στόχους. Φτάσαμε στο σημείο σύμφωνα με τις εξαμηνιαίες τάσεις της MRB να ψηφίζουμε σε ποσοστό 48,6 % την πολιτική ενός κόμματος γιατί δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει εναλλακτική λύση.

    Επηρεασμένος από την ταινία που πρόσφατα είδα ''The iron lady'', Margaret Thatcher, συνειδητοποίησα ότι το κόμμα στιγματίζεται και πορεύεται κατά κύριο λόγο από τον ηγέτη του. Ο αρχηγός ενός κόμματος είναι ο συνδετικός κρίκος, είναι το τελευταίο και το πιο σημαντικό κομμάτι του παζλ, ενός παζλ που συνεχώς διαμορφώνεται ανάλογα με τις απαιτήσεις και τις ανάγκες του λαού. Όσο αυτός παρουσιάζει αδυναμία στην οργάνωση και τη συσπείρωσή των στελεχών του τόσο περιορίζεται και η δύναμη του κόμματός του.

    Αλλά τι λέω, ξέχασα μάλλον ότι στη σημερινή πολιτική σκηνή, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, οι αποφάσεις που καθημερινά οδηγούν το λαό στην ανέχεια είναι σε ''απόλυτο'' βαθμό κατευθυνόμενες από τα ισχυρά κέντρα εξουσίας. Κατευθυνόμενες από μηχανισμούς όπως λόγου χάρη το ΔΝΤ,ή την Τρόικα που νομιμοποιούνται επίσημα από την Ευρωπαική Ένωση ή ακόμα και από το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα. Αν και γενικότερα δεν ενστερνίζομαι σε καμιά περίπτωση τη λεγόμενη ''Θεωρία της συνωμοσίας'' η παγίδα στην οποία έχουμε περιπέσει είναι μια παγίδα αρκετά ''καλοστημένη'' για να μπορέσουμε να την προσπεράσουμε και να την ''αποκωδικοποιήσουμε''.

    Ωστόσο ένας και μόνο άθρωπος είναι σε θέση να ανατρέψει την υπάρχουσα κατάσταση και να ξεπεράσει τα εμπόδια αποτελεσματικά, γεγονός που μας έχει αποδείξει η ιστορία περίτρανα. Μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος-η τα δεδομένα θα παραμένουν τα ίδια και το τούνελ θα φαντάζει ατελείωτο στα μάτια της πλειοψηφίας των πολιτών.

  Αναζητείται...