μπορεί κάποτε να βρεθεί ένα αετόπουλο που από την ψηλή φωλιά του θ' ατενίζει μακριά κόσμους καινούριους, σκέψεις καινούριες, καινούρια σχήματα ζωής…

TEYXOΣ 12
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2014

> Μια νεολαία που ανησυχεί πολύ για το μέλλον
> Οι Αμαρτίες κάποτε πληρώνονται (;)
> Street fashion / new

> 2013 part II
> Η αυταπάτη της [ατομικής]ελευθερίας
> ΑΙΜΑ,ΘΙΒΕΤ ΚΑΙ ΙΔΡΩΤΑΣ
> όνειρο χειμερινής νυκτός (ετσετερα)
> exams' melody (playlist)

> ΑλλάΖΩ

> -«Δάσκαλε, δείξε μου το δρόμο» - 
 «Είναι στα πόδια σου»

> Σκέψεις για την ευθύνη του λαού

> street fashion

ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΚΑΠΟΤΕ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ (;)

...γράφει ο Γιάννης Κωνσταντινούδης

"Από τον θεό να το βρει! Στην κόλαση να πάει ο τρισκατάρατος!

Καρκίνο στα παιδιά του!"

Aυτά και άλλες τέτοιες ομορφιές ξεστομίζουν τα στόματα των κατά τα άλλα θεοσεβούμενων χριστιανών. Οι ίδιοι που πηγαίνουν κάθε Κυριακή με το καντηλάκι στην εκκλησία, για να φωτιστούν από το κάλεσμα "ειρήνης" και "αδελφότητας" του παπούλη της ενορίας. Αυτοί που μέσα στο κατανυκτικό κλίμα της θείας λειτουργίας προσεύχονται, όχι για την υγεία των δικών τους ανθρώπων, αλλά για την δυστυχία και την καταστροφή των εχθρών τους. Πράγματι φαίνεται ότι το μότο μιας ολόκληρης θρησκείας -   δεν γίνομαι απόλυτος, ούτε ισχύει μόνο σ' αυτήν την περίπτωση - έχει γίνει το βαρύγδουπο "οι αμαρτίες πληρώνονται"...

Street fashion

     Girls night out!

2013 part II

…γράφει η Μαρία Θεοδωράκη

  Δε θα σας πω καλή χρονιά διότι για κάποιο περίεργο λόγο όλοι έχετε προβλέψει ότι το νέο έτος ήρθε για να μας σώσει από το καταραμένο προηγούμενο. Εντάξει και εγώ το πιστεύω λίγο παρόλο που οι ελπίδες πολλές φορές αποτελούν μόνο κακιές επινοήσεις του μυαλού μας. Καθώς βρίσκομαι εκτός από κάτι που με άφορα άμεσα υπάρχουν φορές που κακώς το αγνοώ και έπειτα όταν αρχίζω και τρέχω στα μπλογκ και στα μίντια χάνομαι και προσπαθώ να βγάλω μια άκρη. Ξέχασα να σας πω λοιπόν ότι και εγώ με το νέο έτος αποφάσισα να διαγράψω ένα μεγάλο ελλάτωμά μου, να πιστεύω όλους και τα πάντα. Βέβαια για να το καταφέρεις αυτό πρέπει να ακούς τις αλήθειες όλων και έπειτα να διαλέγεις τη πιο δίκαιη για σένα. 

Η αυταπάτη της [ατομικής] ελευθερίας

...γράφει ο Πάνος Παναγιώτου

Ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος, απόλυτα ελεύθερος και γι αυτό είναι και απόλυτα υπεύθυνος, δήλωνε ο Γάλλος φιλόσοφος, σημαντικός εκπρόσωπος του υπαρξισμού, Ζαν Πωλ Σαρτρ. Πράγματι, σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι φαίνεται να θεωρούν εαυτούς ως ελεύθερους και αυτόνομους. Αυτή δεν είναι άλλωστε η κληρονομιά που μας άφησε η νεωτερικότητα για το άτομο, ως ένα αυτόνομο και ελεύθερο ον; Η απάντηση σε τούτη την πεποίθηση μπορεί να έρθει με εύστοχο τρόπο με τα λόγια του Ζακ Λακάν: “Είναι αυτόνομο! Ωραίο αστείο”.

ΑΙΜΑ , ΘΙΒΕΤ ΚΑΙ ΙΔΡΩΤΑΣ

…γράφει ο Γιάννης Κωνσταντινούδης

     Η θιβετιανή κουλτούρα συναρπάζει κάθε επίδοξο ερευνητή της. Οι mandala,φυλή του Θιβέτ που είχε τεράστια κλίση στις τέχνες, κληροδότησε την τεράστια παρακαταθήκη της στον δυτικό πολιτισμό αποτελώντας τεράστια επιρροή στις μοντέρνες τέχνες. Ο ανυπέρβλητος αυτός πολιτισμός έφτασε σε μεγάλη πολιτισμική ακμή μεταξύ του 16-19 αιώνα. Πολιτισμός που βασικός πυρήνας του ήταν ο φιλειρηνικός τρόπος ζωής και η απαγόρευση οποιασδήποτε μορφής βίας. Οι mandala απεχθανόταν την βία καθώς αυτή θα αμαύρωνε το λεγόμενο κάρμα τους, δηλαδή την μοίρα τους σύμφωνα με την θεολογική αντίληψη. Η θρησκευτική παράδοση βασιζόταν στον βουδισμό και στην μετενσάρκωση. 

όνειρο χειμερινής νυκτός (ετσετερα)

…γράφει η Έφη Παλιοτζήκα

βλέπω ζωντανά όνειρα , εδώ και μέρες.

το όριο πραγματικότητας και ασυνείδητου, τόσο λεπτό που μπορώ να το σκίσω με τα χέρια μου στα δύο.
σαν ένα φύλλο από χαρτί, απ αυτά που γράφαμε στιχάκια και χαθήκανε μέσα σε κάδους / καλάθια που βρήκανε με τη δεύτερη τον στόχο τους.
δεν βλέπω πράματα φανταστικά, δεν πετάω πια στον ύπνο μου, ούτε αλλάζω χρώματα στα μάτια και στους τοίχους.
περίεργο πράμα ο ύπνος, σε κάνει να πεθαίνεις χωρίς πόνο.
.

Κάποτε σε φοβόμουν. Μα έκτοτε πέταξα πολύ ψηλότερα από σένα. Σήμερα μπορώ και σε βλέπω με προοπτική χιλιετιών, μπρος και πίσω στο χρόνο. Θέλω να πάψεις να φοβάσαι τον εαυτό σου. Θέλω να ζεις πιο ευτυχισμένος και με περισσότερη αξιοπρέπεια. Θέλω να έχεις ένα κορμί ζωντανό κι όχι άκαμπτο.

     ΤΕΥΧΟΣ 11
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2013

> Το νέο απολιτίκ
> Retrouvailles
> Γιορτινός επαναπροσδιορισμός
> Ελεύθεροι συνηρμοί με αφορμή τα  
   Χριστούγεννα
> Εγώ...[μέρος 2ο]
> χαρουμενος τα Χριστούγεννα
> Street fashion: Details

Ελευθεροι συνειρμοί με αφορμή τα Χριστούγεννα

...γράφει ο Πάνος Παναγώτου

Εγώ [Μέρος 2ο]

2ο ΜΕΡΟΣ
Stamatis Done

Το νέο απολιτίκ

…γράφει ο Πάνος Παναγιώτου

  Ζούμε στην εποχή που η μόδα προστάζει ξανά να μένεις ουδέτερος, αντικειμενικός. Οι νέοι φαίνεται να υιοθετούν τούτο το νέο είδος lifestyle που σου λέει "άραξε στον καναπέ σου, δες τηλεοράση, πήγαινε για καφέ, μη διαμαρτύρεσαι έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα" κλπ κλπ. Είναι αυτό το απολιτίκ που ακούω όλο και περισσότερο τελευταία. Βασική μου υπόθεση στις γραμμές που ακολουθούν είναι ότι το ουδέτερο και το αντικειμενικό που θέλουν κάποιοι να φαντάζονται όχι απλώς δεν υπάρχει αλλά αποτελεί κατασκεύασμα της άρχουσας τάξης με ξεκάθαρο πρόσημο. 

Retrouvailles

…γράφει η Μαρία Θεοδωράκη

   Αυτή η νέα καλύτερή σου στιγμή. Αυτή που κλείνεις τα μάτια όταν είσαι πιο ψηλά από ποτέ. Ούτε στο εδώ, ούτε στο εκεί - στη μέση. Εκεί που δε σκέφτεσαι τίποτα. Πάλι όμως έχεις ένα άγχος. Το άγχος του τι να σκεφτείς. Αυτά τα ταξίδια είναι πολύ ζόρικα. Η διάρκεια τους πάντα προκαλεί τη μεγαλύτερη αναστάτωση της καρδιάς. Το μυαλό είναι συνεχώς κολλημένο στο προορισμό. Πως να ελέγξεις όμως όλα τα μέσα σου όταν αυτόν το προορισμό κάποτε τον άφησες με στόχο να μη σου λείψει ποτέ;

Γιορτινός επαναπροσδιορισμός

...γράφει ο Βασίλης Θυμιανίδης

    Ανέκαθεν η μαγεία χαρακτήριζε το πνεύμα των Χριστουγέννων. Κάθε χρόνο, την ίδια εποχή, χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις γεμάτες φαντασμαγορία υψηλής αισθητικής και μη, χιλιάδες λαμπιόνια στολισμένα σε κεντρικά σημεία της πόλης, φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, κάνουν αισθητή την παρουσία τους φανερώνοντας την ανάγκη των αθρώπων να έρθουν σε επαφή με την παράδοση, να σμίξουν με τους συγγενείς, να νιώσουν ότι ανήκουν και αυτοί κάπου..

χαρο -υμενο- ς τα Χριστούγεννα

…γράφει η Έφη Παλιοτζήκα

Έχεις φορέσει το τεράστιο καινούριο σου παλτό, που είναι καλύτερο σχέδιο από το περσινό, λίγο ακριβότερο, και ίσως ένα νούμερο μεγαλύτερο γιατί πήρες μερικά κιλάκια. κρατάς τη σακούλα με το δώρο που πήρες σε αγαπημένο πρόσωπο. δεν το χρειάζεται αλλά, το χρώμα και το σχέδιο δεν σ άφησαν να το προσπεράσεις έτσι απλά. 

Street fashion: Details

…γράφει η Μαριλένα Γκικοπούλου

Όπως λένε η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά, γι' αυτό δώστε βάση! Δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία τα ρούχα, όσο τα αξεσουάρ. Το πιο απλό σύνολο μπορεί να μεταμορφωθεί με ένα εντυπωσιακό κολιέ ή σκουλαρίκια. Δείτε  τις  πιο εντυπωσιακές εμφανίσεις που συναντήσαμε  στους δρόμους της Θεσσαλονίκης! 

Σε φωνάζουν Ανθρωπάκο, Κοινό Άνθρωπο. Λένε πως χάραξε η εποχή σου, η «Εποχή του Κοινού Ανθρώπου». Μα δεν είσαι συ που το λες, ανθρωπάκο. To λένε εκείνοι, οι αντιπρόεδροι των μεγάλων εθνών, οι εργατοπατέρες, οι μετανιωμένοι γιοι των αστών, οι πολιτικοί και οι φιλόσοφοι. Σου προσφέρουν το μέλλον, μα δε ρωτούν για το παρελθόν σου. Κι όμως, είσαι κληρονόμος ενός τρομερού παρελθόντος. Τούτη η κληρονομιά καίει στη χούφτα σου σα διαμάντι φλεγόμενο. Εγώ αυτό έχω να σου πω.

      ΤΕΥΧΟΣ 10
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2013

> Εν αρχή ην ο λόγος…των αγορών 
> Εγώ και ο εγώς μου
> Σοφά λόγια ενός δέντρου
> Πόσο κοστίζει μια ιδέα
> Φόλς αλάρμ-ξυπνητήρι

Εν αρχή ην ο λόγος…των αγορών

…γράφει ο Πάνος Παναγιώτου

  Ένα φάντασμα πλανιέται στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, το φάντασμα των παντοδύναμων αγορών. Αντί η χώρα μας που τόσο έχει πληγεί στη προσπάθεια της να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των αγορών (πόσες φορές έχουμε ακούσει τούτη τη φράση τα τελευταία χρόνια;) να είναι πρώτη στη μάχη ενάντια στη "δικτατορία των αγορών", έχει πάρει μια σημαία που γράφει "ζήτω οι αγορές". Θα μπορούσαμε ίσως να φανταστούμε στους δρόμους όλους αυτούς με τα πανάκριβα κοστούμια να διαδηλώνουν για την ελευθερία των αγορών, δεν είναι αστείο και δεν απέχει πολύ από τη πραγματικότητα. "Μα η χώρα μας τα πάει καλά, έχει πρωτογενές πλεόνασμα, η ανάπτυξη έρχεται και σε λίγο οι αγορές θα μας εμπιστεύονται και πάλι" σε ακούω να λες με σιγουριά, μια σιγουριά που πηγάζει από τις εφημερίδες που διαβάζεις, τα δελτία των 8 και τις εκπομπές των μεγάλων σου δημοσιογράφων που έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο προπαγάνδας. 

Εγώ και ο εγώς μου

…γράφει η Μαρία Θεοδωράκη

 Πολλές φορές αναρωτήθηκα για το πόσο δύσκολο είναι να πάρουμε αποφάσεις. Πως είναι δυνατόν εφόσον ξέρεις τι θες και τι σε κάνει ευτυχισμένο, να κάθεσαι για καιρό και να καις τον εγκέφαλο σου με όρους, προϋποθέσεις και αποτελέσματα. Πως μπορείς να αρνείσαι αυτό που για χρόνια ήταν η μόνη λύτρωσή σου; Πως μπορείς να πληγώνεσαι και μετά να πληγώνεις; Νομίζεις ότι το μυαλό σου είναι ικανό να ελέγξει όλα όσα σκέφτεσαι; Και έπειτα, πόσο σκληρός είσαι μαζί του και το βάζεις στη διαδικασία να διαλέξει μια από όλες αυτές τις σκέψεις και να τις κάνει πράξη; Χωρίς να το καταλαβαίνεις κάθε φορά που φτάνει η στιγμή να κάνεις μια κίνηση χωρίζεσαι στα δυο. Και δεν έχει να κάνει με τις λογικές και τη καρδιά που ακούω τις περισσότερες φορές. Η λογική δεν υπάρχει πουθενά χωρίς να προϋπάρχει μια καρδιά να χτυπάει για ένα στόχο. Αναφέρομαι στα δυο εγώ που κρύβεις μέσα σου. Τους δύο εχθρούς που δημιουργούν αυτή την έκρηξη κάθε φορά που βρίσκεσαι σε αδιέξοδο.

Σοφά λόγια ενός δέντρου

…γράφει ο Βασίλης Θυμιανίδης

   Κρίση εμπισοσύνης. Κρίση αυτοεκτίμησης. Πρώτιστα, κρίση ηθική! Η οικονομική κρίση πέρα απ’ όλα τα άλλα, ανέδειξε την αδυναμία των ανθρώπων να δείξουν εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους. 

Πόσο κοστίζει μια ιδέα;

…γράφει ο Γιάννης Κωνσταντινούδης

         Η ιδέα κατευθύνει τον άνθρωπο ή ο άνθρωπος την ιδέα; 

   
Σκέψου λίγο..Πόσο αίμα πρέπει να χυθεί για να ριζώσει μια ιδέα; Πόσες ανθρώπινες ζωές πρέπει να χαθούν  για να εδραιωθεί αυτή η ιδέα;Είναι μια ιδέα ικανή να απορροφήσει την ιδιαιτερότητα ενός ατόμου,κάνοντας το άτομο αυτό άβουλο στρατιώτη της,με σκοπό την διαδοσή της;Κατά πόσο μια πεφωτισμένη αυθεντία μπορεί να καπιλευτεί μια ιδέα με σκοτεινές επιδιώξεις;Τι είναι η ΙΔΕΑ τελωσπάντων;